മാനസികാരോഗ്യകേന്ദ്രത്തിൽ സാദിഖ് ഡോക്ടറുടെ ഓ പി യിൽ അയാൾ കാണിക്കാൻ വന്നപ്പോഴാണ് ഞാൻ അയാളെ ആദ്യം കാണുന്നത്. .
കുറെ കാലത്തിനു ശേഷം അയാളെ ഇന്നലെ കാണുന്നത് ഒരു പത്രക്കടലാസിലായിരുന്നു .
എന്തോ പൊതിഞ്ഞു കൊണ്ട് വന്ന ഒരു കഷ്ണം പേപ്പറിലെ ചരമക്കോളത്തിൽ അയാളുമുണ്ടായിരുന്നു..
എന്നത്തേതെന്നറിയില്ല. എന്ത് പറ്റിയെന്നും കുറിപ്പിലില്ല.
എല്ലാ മരണങ്ങളും വിഷമമുണ്ടാക്കുന്നു. മരണം ജീവിതത്തിന്റെ അനിവാര്യതയാണെങ്കിലും ..
ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണത്തിന്റെ കൂടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലയിലുണ്ടായിരുന്ന ആ നോവലും മരിച്ചു കാണുമല്ലോ , മണ്ണോട് ചേർന്ന് കാണുമല്ലോ എന്നും ആലോചിച്ചു ...
പണ്ടൊരു ദിവസം , സാദിഖ് ഡോക്ടർ അവിടെ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു ദിവസം - അങ്ങേര് അന്ന് കൽപറ്റയിൽ കോടതി ഡ്യുട്ടിക്ക് പോയതായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു -
അയാൾ ഓ പി യിൽ വന്ന് സാദിക്ക് ഡോക്ടറെ കാണാൻ സാധിക്കുമോ എന്ന് ചോദിച്ചത് ..
സാദിക്കില്ല എന്ന് ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞത് ..
സാദിക്കിനെ കാണാൻ സാധിക്കില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളെ കാണിക്കാം എന്നയാൾ പറഞ്ഞത് ..
അന്നാണ് അയാൾ തന്റെ മനസിലെ നോവലിനെപ്പറ്റി എന്നോട് പറഞ്ഞത്
" എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു നോവലുണ്ട് .. പക്ഷെ , എനിക്കത് എഴുതാനുള്ള കോപ്പില്ല .." അയാൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു ..
നല്ലത് , എഴുതാൻ ശ്രമിക്കൂ എന്ന് ഞാനും പറഞ്ഞു ..
അത് സ്വാഭാവികമായ ഒന്നാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. തികച്ചും സത്യസന്ധമായ ഒന്ന് . ഒരു സൈക്കോപാത്തോളജിയുടെ ഫലമാണ് അതെന്നും തോന്നിയില്ല.
" ഏതെങ്കിലും എഴുത്തുകാരുടെ കൂടെ ചേർന്ന് എഴുതാനാണ് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് " - അയാൾ പറഞ്ഞു .
എം ടി യെ ഒന്ന് സമീപിച്ചാലോ ?- അയാൾ കാര്യമായിത്തന്നെ ചോദിച്ചതാണ് ..
" വലിയ എഴുത്തുകാരൊന്നും നമ്മളെ പരിഗണിക്കാനേ പോകുന്നില്ല " - ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അവർക്ക് പല തിരക്കുകളുണ്ടാകും . ചെറിയ ആളുകളെയാരെങ്കിലും നോക്കൂ --
നോക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാൾ പോയി.
അയാളുടെ തലയിൽ ഒരു നല്ല നോവൽ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്നു എന്ന് തന്നെ എനിക്ക് തോന്നി.
അടുത്ത മാസം വീണ്ടും അയാൾ എന്നെ കാണാൻ വന്നു. അപ്പോഴും അയാൾ നോവലിനെപ്പറ്റി എന്നോട് പറഞ്ഞു
- അയാൾക്ക് അത് എങ്ങനെയെങ്കിലും എഴുതണമെന്നുണ്ട്.
" ഒഴിവുള്ള ഒരു ദിവസം വന്നാൽ നമുക്ക് ഇവിടെയിരുന്ന് ഒന്നെഴുതാം "- ഞാൻ അയാളെ ഒന്ന് പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.
അയാളുടെ മുഖമൊന്ന് തെളിഞ്ഞു. എങ്കിലും അയാൾ വന്നില്ല. ഞാൻ കുറച്ച് മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവിടുന്ന് മാറിപ്പോകുകയും ചെയ്തു..
കുറെ കാലത്തിനു ശേഷം അയാളെ ഇന്നലെ കാണുന്നത് ഒരു പത്രക്കടലാസിലായിരുന്നു .
എന്തോ പൊതിഞ്ഞു കൊണ്ട് വന്ന ഒരു കഷ്ണം പേപ്പറിലെ ചരമക്കോളത്തിൽ അയാളുമുണ്ടായിരുന്നു..
എന്നത്തേതെന്നറിയില്ല. എന്ത് പറ്റിയെന്നും കുറിപ്പിലില്ല.
എല്ലാ മരണങ്ങളും വിഷമമുണ്ടാക്കുന്നു. മരണം ജീവിതത്തിന്റെ അനിവാര്യതയാണെങ്കിലും ..
ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണത്തിന്റെ കൂടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ തലയിലുണ്ടായിരുന്ന ആ നോവലും മരിച്ചു കാണുമല്ലോ , മണ്ണോട് ചേർന്ന് കാണുമല്ലോ എന്നും ആലോചിച്ചു ...
പണ്ടൊരു ദിവസം , സാദിഖ് ഡോക്ടർ അവിടെ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു ദിവസം - അങ്ങേര് അന്ന് കൽപറ്റയിൽ കോടതി ഡ്യുട്ടിക്ക് പോയതായിരുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു -
അയാൾ ഓ പി യിൽ വന്ന് സാദിക്ക് ഡോക്ടറെ കാണാൻ സാധിക്കുമോ എന്ന് ചോദിച്ചത് ..
സാദിക്കില്ല എന്ന് ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞത് ..
സാദിക്കിനെ കാണാൻ സാധിക്കില്ലെങ്കിൽ നിങ്ങളെ കാണിക്കാം എന്നയാൾ പറഞ്ഞത് ..
അന്നാണ് അയാൾ തന്റെ മനസിലെ നോവലിനെപ്പറ്റി എന്നോട് പറഞ്ഞത്
" എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു നോവലുണ്ട് .. പക്ഷെ , എനിക്കത് എഴുതാനുള്ള കോപ്പില്ല .." അയാൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു ..
നല്ലത് , എഴുതാൻ ശ്രമിക്കൂ എന്ന് ഞാനും പറഞ്ഞു ..
അത് സ്വാഭാവികമായ ഒന്നാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. തികച്ചും സത്യസന്ധമായ ഒന്ന് . ഒരു സൈക്കോപാത്തോളജിയുടെ ഫലമാണ് അതെന്നും തോന്നിയില്ല.
" ഏതെങ്കിലും എഴുത്തുകാരുടെ കൂടെ ചേർന്ന് എഴുതാനാണ് ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് " - അയാൾ പറഞ്ഞു .
എം ടി യെ ഒന്ന് സമീപിച്ചാലോ ?- അയാൾ കാര്യമായിത്തന്നെ ചോദിച്ചതാണ് ..
" വലിയ എഴുത്തുകാരൊന്നും നമ്മളെ പരിഗണിക്കാനേ പോകുന്നില്ല " - ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അവർക്ക് പല തിരക്കുകളുണ്ടാകും . ചെറിയ ആളുകളെയാരെങ്കിലും നോക്കൂ --
നോക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞ് അയാൾ പോയി.
അയാളുടെ തലയിൽ ഒരു നല്ല നോവൽ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്നു എന്ന് തന്നെ എനിക്ക് തോന്നി.
അടുത്ത മാസം വീണ്ടും അയാൾ എന്നെ കാണാൻ വന്നു. അപ്പോഴും അയാൾ നോവലിനെപ്പറ്റി എന്നോട് പറഞ്ഞു
- അയാൾക്ക് അത് എങ്ങനെയെങ്കിലും എഴുതണമെന്നുണ്ട്.
" ഒഴിവുള്ള ഒരു ദിവസം വന്നാൽ നമുക്ക് ഇവിടെയിരുന്ന് ഒന്നെഴുതാം "- ഞാൻ അയാളെ ഒന്ന് പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.
അയാളുടെ മുഖമൊന്ന് തെളിഞ്ഞു. എങ്കിലും അയാൾ വന്നില്ല. ഞാൻ കുറച്ച് മാസങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവിടുന്ന് മാറിപ്പോകുകയും ചെയ്തു..
അയാൾ ഈ ലോകത്തിൽ നിന്ന് പോയി. അയാളുടെ നോവൽ ഇപ്പോൾ മണ്ണിൽ ലയിച്ച് കാണും..
അങ്ങനെ എത്രയെത്ര പേർ , മനസ്സിൽ നോവലുകളും കഥകളും കവിതകളുമൊക്കെ ഉള്ളവർ .. ഈ ലോകം വിട്ടു പോകുമ്പോൾ അവരുടെ കഥകളും നോവലുകളും അവരുടെ കൂടെ പോകുന്നു..
അതിനാൽ അവർക്കും എഴുതാൻ സഹായിക്കാൻ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ വേണ്ടതാണ് ..
